Stelling: DE NETWERKREGIEROL VAN DE GHOR EN HET TRAUMACENTRUM MOETEN EN KUNNEN NAADLOOS OP ELKAAR AANSLUITEN
In de Memorie van Toelichting bij de WVR is netjes toegelicht wat de drie voor de GHOR centrale begrippen coördinatie, sturing en regie zouden moeten betekenen: “coördinatie is het laten samenwerken van de diverse zorgaanbieders met de onderscheiden diensten. Sturing is waar nodig het maken van keuzes in de fase van uitvoering. Regie is het bewaken van de mate van voorbereiding van de zorginstellingen, het eventueel doen van verbetervoorstellen en de planvorming.” Sturing is dus bedoeld als een “warme” term en kan hier eigenlijk buiten beschouwing worden gelaten (zie de blogs over “operationele leiding”). Het onderscheid tussen het aanjagen van samenwerking (coördinatie) en het bewaken van voorbereiding (regie) is an sich ook helder. In de wetsartikelen wordt regie vervolgens nog nader ingevuld als: schriftelijke afspraken maken, adviseren over voorbereiding en rapporteren aan het bestuur. Het klinkt complex, maar so far so good. Maar waar is dan de aansluiting op de reguliere coördinatie- en regiemechanismen in de zorg? Niet voor niets zijn met de nota “Met zorg verbonden” in 1997 de GHOR en de traumacentra tegelijkertijd opgericht. In de memorie van toelichting op de WVR is de aansluiting tussen de rol van de GHOR en die van de traumacentra helaas bedroevend marginaal toegelicht. Het gaat niet verder dan dat het traumacentrum een ROAZ in stand houdt alwaar afspraken worden gemaakt over de beschikbaarheid van de acute zorg en dat de DPG zitting heeft in het ROAZ. Daar valt toch meer over te zeggen?
Door middel van de OTO-stimuleringsgelden vervullen de traumacentra een hele centrale rol bij de preparatie van de zorgsector. En het Kwaliteitskader OTO en Crisisbeheersing legt een basis kwaliteitsniveau vast, waarop de zorgsector nota bene zichzelf visiteert om te verbeteren. Wat prachtig is dat dan eigenlijk voor de GHOR: de zorg heeft zelf een kwaliteitskader voor de individuele instellingen en probeert te verbeteren. Dit maakt de bestuurlijke rapportage van de GHOR een stuk eenvoudiger. De GHOR kan voor het basisoordeel meeliften op de visitaties, al moet zij natuurlijk haar eigen oordeel blijven vellen. Je voorkomt daarmee ook dubbele administratieve lasten voor de zorginstellingen, omdat ze niet twee keer gegevens hoeven aan te leveren. De crux zit hem echter momenteel wellicht minder in de voorbereiding van de individuele instellingen, maar in de aansluiting van voorbereidingen tussen schakels van de zorgketen en tussen enerzijds de zorgketen en anderzijds de algemene kolom (gemeenten, VR) en overige functionele kolommen (bijvoorbeeld de vitale partners). En daar komen de traumacentra en GHOR om de hoek kijken. Het traumacentrum als regisseur van het ROAZ, alwaar die ketenaansluiting (dagelijks en bij rampen) concreet moet worden afgestemd en de GHOR als verbinder van ketenvoorbereiding aan – laten we zeggen – systeemvoorbereiding. Dit is niet nieuw, maar anno 2020 zouden GHOR en traumacentra elkaar veel beter moeten aanvullen. GHOR? Eigenlijk moet je hier spreken over de DPG! De DPG heeft immers ook vanuit het oogpunt van Publieke Gezondheid een regierol die afstemming met de acute zorgketen vergt.
Stem
Loading ...Deel deze blog
Reactie denktank 4 september: EENS
De DPG moet de netwerkpositie in het ROAZ (plenair en bijvoorbeeld in een speciale focusgroep) benutten om mee te praten over acute zorg, vanuit het publieke belang van opgeschaalde zorg. Dit begint met het verder bouwen aan de vertrouwensbasis met de zorgsector, zonder in hun eigenstandige verantwoordelijkheden te treden. De DPG moet inzicht bieden in blinde vlekken en daarna vooral stimulerend gaan werken zodat de zorgsector haar eigen verantwoordelijkheden kan waarmaken en lacunes worden voorkomen. Daarbij kan nadrukkelijk de relatie worden gelegd tussen zorg en veiligheid.