Stelling: in het beleidsplan VR moet het vakgebied risicobeheersing (niet-wettelijke taken) veel beter worden uitgewerkt
De WVR draagt aan de veiligheidsregio een aantal specifieke adviestaken op omtrent met name externe veiligheid. De all hazard adviesrol van de veiligheidsregio is niet wettelijk verankerd. De WVR laat echter de ruimte aan de besturen van de veiligheidsregio’s om ook niet-wettelijke adviestaken op te dragen middels het beleidsplan. Als we echt werk willen maken van de visie op risicogerichtheid, dan zullen de regionale besturen een duidelijke en vooral ook concrete visie voorgeschoteld moeten krijgen. Mooie woorden en hoera-begrippen zijn onvoldoende. Het bestuur moet duidelijk worden gemaakt wat de echte consequenties van risicogerichtheid zijn en welke niet-wettelijke adviestaken zij dan aan de veiligheidsregio zouden moeten opdragen. Dit staat helaas in veel regio’s op gespannen voet met bezuinigingsdruk en de daaruit volgende focus op wettelijke kerntaken. Gemeenten vragen echter zelf om een hernieuwde taakinvulling (niet regelgericht). Bovendien volgt uit de wettelijke taak van het risicoprofiel logisch een veel meer territoriale en op ruimtelijk gerichte advisering dan sec de individuele planadvisering BEVI etc. Om werk te maken van risicogerichtheid zal dus toch die stap voorwaarts nu gezet moeten worden. Als het blijft bij minimale en regelgerichte taakinvulling voor risicobeheersing dan kun je eigenlijk het bestaansrecht van de veiligheidsregio zo langzaamaan wel in twijfel gaan trekken.
Stem
Loading ...Deel deze blog
inderdaad heel belangrijk. Anticiperend op de Omgevingswet is het noodzakelijk dat GHOR met bestuur in gesprek gaat over de advisering aan bevoegd gezag. Wat zijn bestuurlijke ambities tab veiligheid en gezondheid? Hoe vullen we dat in? Wat is de focus in deze regio? Ik denk ook aan de ontwikkeling van risicobeheersende waarin adviseurs van VR, RUD, GGD etc samen optrekken om integraal advies te formuleren?
Hoi Renee, inderdaad is die bestuurlijke dialoog over ambities heel belangrijk. Denk je dat de komst van de Omgevingswet hierbij kan helpen, of zou de dialoog proactief gevoerd moeten worden, meer los van de regelgeving? En hoe zou jij in het beleidsplan de (risicobeheersings)rol van de VR omschrijven ten aanzien van een omvattend onderwerp als continuiteit van de samenleving?
Hoi Ruud,
ik denk dat het inderdaad goed is wanneer een dergelijk gesprek nu al tot stand komt; wat verwacht het bestuur van de advisering van de GHOR? hoe wil het bestuur die dialoog tot stand brengen over veiligheid en gezondheid in haar regio en bedrijven, instellen en burgers daarbij betrekken? daarin ligt ook een belangrijke rol voor gemeenten, maar ook voor de GHOR als knooppunt richting de zorgnetwerken.
Wat betreft rol GHOR bij continuïteitsvraagstukken, gaat het denk ik met name over zicht op de domino-effecten voor de zorg van uitval vitale voorzieningen. Dat ophalen bij zorgpartners (die zich daar zelf op voorbereiden) en inbrengen in de voorbereiding van de VR met partners. Dus kennis inbrengen vanuit de praktijk in de zorg binnen de beleidsvorming in het VR-netwerk (en niet andersom, eerst beleid en dan praktijk!).
Hoi Renee,
Ik denk ook dat de GHOR een nadrukkelijke rol moet pakken als verbinder tussen de lokale overheden en de zorgketenpartners. De GHOR moet zorgen voor de kennisuitwisseling en kruisbestuiving tussen zorgketen en de andere vitale sectoren, opdat ieder vanuit eigen verantwoordelijkheid slimme maatregelen kan nemen. Het is dus niet zozeer de veiligheidsregio of GHOR die zelf maatregelen neemt, maar zij zorgen voor een goed analyse- en beleidsproces waardoor de andere partijen hun eigen verantwoordelijkheid waar kunnen maken.
Voor mij is het overigens nog steeds bevreemdend dat de zorgsector in Nederland niet ook zelf is aangemerkt als een vitale sector. In de meeste andere EU-lidstaten is dat wel het geval. Zou dit in Nederland niet ook logisch zijn, denk jij? Dat geeft de zorgsector een hele andere status in de discussie over continuïteit: niet alleen als een sector die vanuit eigen verantwoordelijkheid rekening moet houden met domino-effecten, maar als een vitale en dus te beschermen schakel voor het functioneren van de gehele samenleving. Dat betekent naast die eigen verantwoordelijkheid van instellingen ook een veel nadrukkelijker overkoepelende verantwoordelijkheid van het openbaar bestuur voor het voorkomen van domino-effecten richting de zorg en voor het mede opvangen van de gevolgeffecten bij onverhoopte verstoring van de zorgcontinuïteit. Vanaf morgen meer hierover in thema 5 van GHOR2020: zorgcontinuïteit.